4.7.

PFF…
Het was een korte en voornamelijk een zeer hete week geweest…
Maar er is eigenlijk te veel gebeurt voor een weekje en zeker nog voor zo’n korte!
Het begon al meteen maandag ochtend.
Uit voorzorg met het warme weer had ik een aangepaste uitlaat programma in gedachten.
Korte wandelingen in 3 kleinere groepjes met een strakke route planning.
Maar gelukkig hadden een aantal baasjes na mijn oproep besloten om zelf hun hond met een korte rondje uit te laten en de rest van de dag rustig aan te doen.
En zo zijn we uitgekomen tot een groep per dag die al vroeg in de ochtend op pad ging.
Maandag dus met een fris gevoel en een groepje rustig naar het bos.
Alles verliep heel voorspoedig zonder enige obstakels maar bij de bus zag ik ineens Nino niet meer!
Nino loopt al langere tijd met ons mee. Het is een heel lieve, zelfstandige en super slimme jongen. Ik heb totaal geen omkijken naar hem. Hij vermaakt zich altijd prima, altijd in de buurt dol op honden en een beetje netwerken in het bos….
Maar hij was er dus ineens niet meer bij!
Ik hoorde van een vrouw dat Nino was gesignaleerd buiten het bos.
Ik kon het eerst niet geloven…waarom zal hij in Gods naam uit het bos lopen.
Maar het bleekt toch echt waar te zijn. Ik had al de baasje op de hoogte gebracht en ze kwamen zelf naar het bos om te zoeken en ik zou de honden in de bus snel thuis afzetten.
Ik kon het niet laten en reed toch maar ook even lang het huis van Nino omdat hij misschien toevallig zelf naar huis was gelopen.
Zijn baasjes waren overtuigd dat het niet kon omdat Nino nooit deze route gelopen had omdat zij of met de fiets gaan en dan zit hij in de mand of met de auto.
Maat ik toch maar kijken… En ja hoor! Nino lag onder de boom in de schaduw voor zijn huis. Hij maakte zich totaal niet druk zich te maken…
Pffffffffff …wat een opluchting….eind goed al goed…
Eenmaal thuis aangekomen had ik mijn eigen hondjes ingeladen. Zij waren thuis gebleven zodat ik een groep kon maken en nu mocht ik alleen met hun gaan genieten van een privé wandeling en bijkomen van het avontuur van Nino…
Waar zouden we dan naar toe gaan? Ergens in de buurt en het liefste bij het water…en zo waren we uitgekomen in het kleine bos bij Aqua Best, achter Diepie-doo.
Het was heeeeeeeeeel relax geen mens te zien. Heerlijk even een kwartiertje gezeten bij het water en dan toch terug omdat het echt warm was….
Toen ik thuis aankwam sprongen de honden uit de bus…behalve ABI!!!!
Abi viel uit de bus...zij was helemaal raar en liep als een dronkaard en dan viel zij weer op grond…
Ik had haar meteen in de auto ingeladen omdat ik wist dat het mis was en we reden als een gek naar onze Dierenarts!
Abi viel in de auto in een diepe slaap en was niet meer wakken te maken….
We droegen haar binnen bij de Dierenarts….daar kreeg zij meteen een infuus en verder was het afwachten…afwachten en afwachten…
Alles leek erop dat zij bij het water iets had opgegeten dat een soort drugs moest zijn.
En dat zou ook kunnen kloppen omdat het weekend ervoor er juist bij Aqua Best een outdoor feest was geweest ….
In de ochtend kregen we het verlossende telefoontje van DA. Abi leeft, is wakker geworden en we mochten haar halen…
Abi was nog heel sloom en had heel dorst en zij sliep nog heel de dag. Echt een soort kater dus. Gered….mijn lieve Abi…
Maar ik kan jullie niet vertellen hoe gelukkig ik was!!!!
Abi is zo’n lieve hond, altijd vrolijk, gezond nooit iets…en dan in eens zo’n schok!
Dinsdag was een heel rustig dagje…weer met een groep in het bos…
Woensdag waren in het bos en dan nog nota bene bij het water honderden kinderen!
Pffffffff……Jolie vindt kinderen heel leuk en ging meteen naar ze toe…tot grote ergernis van de juffrouwen.
Nou ik snap best wel dat scholen ook naar de bossen willen met de kids als uitje…maar ze mogen in een willekeurige bos of park terecht voor een picknick.
En wij mogen alleen maar in dit bos officieel met de honden los. Ik heb geen andere keus om ergens met mijn roedel te gaan…hoe graag ik het ook zou willen. Omdat dit het laatste is wat ik wil, iemand tot “last” te zijn…
Dus het was beetje vervelend heel de situatie…
Kinderen vonden de honden juist heel leuk en wilden graag mee spelen in het water en stokken gooien…(weer tot grote ergernis van de juffrouwen;-)
Ach ja…
Voor mijn zat deze week erop omdat ik 2 dagen vrij had genomen in verband met het bezoek van mijn ouders…
Wat zou er toch nog mis kunnen gaan ….
Alles goed geregeld. De ene die niet zelf de hondjes zou kunnen verzorgen voor deze 2 dagen konden gebruik maken van de diensten van mijn collegaatje Heidi van ‘Ren je Rot’…
En toen kreeg ik donderdag een telefoontje…met de mededeling dat Nino WEDEROM was weggelopen!!!!
Ik dus klaar om naar het bos te gaan om Nino te zoeken…en toen kreeg ik een telefoontje van de buurvrouw van Nino dat hij WEER thuis was!
Nou …dat is dus totaal niet de bedoeling dat Nino nu deze slimme trucje gaat uitvoeren!!!!
Gelukkig maar is het weer goed afgelopen maar ik zal Nino dus voorlopig echt onder strenge toezicht houden! Ook al ben ik helemaal geen strenge uitlaatjuf een regel geld bij mij voor 100% : “Samen uit samen thuis!!!”
Vrijdag was het de aller warmste dag die ik me kan herinneren ooit in NL (Ik woon hier pas 11 jaar ;-)
Pfffffffffff……..wat was ik toch blij dat ik een dagje vrij had…
Beetje genieten en bijkomen van deze korte en toch zo boeiende week bij het “zwembad” met onze hondjes en mijn ouders …voornamelijk Willie vindt het zo lekker!
(Collage aanklikbaar voor vergroting.)
Hopelijk word alles vanaf a.s week weer ‘back to normal’.
Mijn ouders zullen zondag weer vertrekken naar hun huis…met hun 'nieuwe' Willie…
En zo is de tijd ook voor ons aangekomen om afscheid te nemen van deze lieve en een beetje gekke bulldog jongen…
Willie had meteen een klik met mijn ouders…dus dat maakt het voor mij een stuk makkelijker om hem met een gerust hart te laten gaan…maar toch....
Vanaf aankomende week dus geen dolle bulldog meer bij de roedel van “Alle Riemen Los” :-(
Als goed zal de temperatuur weer zakken naar een normaal niveau en we gaan weer even doorwerken…tot mijn grote vakantie die gepland staat van 2 t/m 13 augustus.